Hazrat Inayat Khan, stichter van de Soefi Orde – nu Inayatiyya genoemd, werd geboren op 5 juli 1882 in Baroda, India, in een familie van grote musici. Als jonge man wijdde hij zich aan de herwaardering van de klassieke Indiase muziek.
Nadat hij zijn doel in de muziek bereikt had, ging hij op zoek naar een spiritueel leraar. Die vond hij in Abu Hasim Madani. Na zijn initiatie ondeging hij een training in vier grote Soefi scholen: Chisti, Naqshibandi, Qadiri en Shurawardi.
In 1910 begon Inayat Khan zijn reis die drie continenten omvatte; Amerika, Europa en Rusland. Hij trouwde met Ora Ray Baker, van Amerikaanse afkomst,- en zij kregen vier kinderen. Het gezin streek neer in Suresnes, een toenmalige buitenwijk van Parijs.
Tijdens zijn periode in het Westen startte hij een spirituele scholing op. De Inayatiyya is een voortzetting van de lijn van van overdracht van Murshids in de Chisti Orde. Maar zoals het bij de Soefi-traditie vaak gebeurt, kan de persoonlijke bijdrage van een soefi-meester zo kenmerkend zijn dat er een onderscheiden tak of school uit groeit. Dit was het geval met Hazrat Inayat Khan. Naast de traditionele leringen was hij vooral bezield met een vooruitstrevende visie van de eenheid van religieuze idealen en het ontwaken van de mensheid tot de innerlijke goddelijkheid.
“De soefiboodschap roept een mens niet op om zijn geloof of kerk te verlaten; het roept op om te leven.”
Op 19 juni 1916 werd Pir Vilayat geboren in Londen. Vanaf zijn 6de jaar groeide hij op in Suresnes samen met zijn broer en zussen. In 1926, voor het vertrek van Hazrat Inayat Khan naar India, zegde deze tegen zijn zoon, tewijl hij naar zijn schoenen wees: ‘Jij moet in mijn voetsporen treden.
Pir Vilayat studeerde, net zoals zijn broer en zussen, muziek. Hij leerde cello spelen bij Maurice Eisenberg. Later studeerde hij filosofie in Oxford en Parijs. Na de tweede wereldoorlog waarin zijn zus omkwam en na het overlijden van zijn moeder, Ameena Begum, voelde hij dat het tijd was om de erfenis van zijn vader op te nemen. Hij ging op verschillende plaatsen in retraite. Na zijn 40-daagse retraite werd hij door PirFakhr ad-Din tot Pir gewijd. Omdat de Soefibeweging zich inmiddels verder ontwikkeld had, ontplooide hij de door zijn vader opgezette Sufi Order.
Hij reisde veel en had een woonplaats in de VS. In Europa had hij hoog in de Franse Alpen, nabij het jaarlijkse kamp een meditatiegrot. Hij was er gekend als: le vieux de la montagne.
Zijn methodes waren gegrondvest in de soefitraditie van zijn vader, maar bevatte elementen uit het boeddhisme, de yoga en de alchemie, verrijkt met inzichten uit de fysica en de biologie.
Hij straalde een diepe vreugde uit tot hij op 17 juni 2014 stierf in de Oriëntal Room van Fazal Manzil in Suresnes.
Toen de Dalai Lama van zijn overlijden hoorde, schreef hij: “Ik heb veel bewondering voor hem. Zijn overlijden is een groot verlies, speciaal voor hen die niet alleen het geestelijke pad volgen, maar die ook geloven in tolerantie ten opzichte van andere religieuze tradities.”
Pir Zia, familiaal gekend als Sarafil Bawa, is de eerste zoon van Pir Vilayat Inayat Khan en Taj Inayat. Hij groeide op in de VS en haalde een bachelor in Persische literatuur aan de Universiteit van Londen en een doctoraat in Religie in de Duke Universiteit.
Zijn vader trainde hem in het Soefisme en zijn vader duidde hem in 2000 aan als zijn spirituele opvolger. Sedert het overlijden van zijn vader, dient Pir Zia als Pir-o-Murshid en President van de Inayatiyya. Hij leidt daarbij de Soefigemeenschappen over de hele wereld.
Om te voorzien in kansen voor een gefocuste spirituele studie richtte hij de Suluk Academy op die cursussen aanbiedt in Frankrijk en de VS.
Er zijn twee centrale woonplaatsen van waaruit Pir Zia werkt: Fazal Manzil in Suresnes, Frankrijk en De Astana In Richmond, Virginia, VS.
Pir Zia leeft met zijn vrouw, Pirani Sartaj en zijn kinderen Rasulan en Ravanbakhsh in Richmond en net als zijn vader en grootvader, reist hij vaak.
Inayati Soefi Kring 